Ministri spoljnih poslova Njemačke i Italije su Bečkim sporazumom 1941. godine[1] okupiranu Jugoslaviju podijelili na svoje interesne zone. Nakon nekoliko izmjena i dopuna sporazuma, u maju 1941. teritoriju okupirane Jugoslavije podijelili su u korist tri države: Italije, Bugarske i Njemačke.
Većina teritorija pripadala je italijanskom okupacionom području, koje je pridruženo takozvanoj Velikoj Albaniji sa 4 prefekture: Peć, Priština, Prizren i Debar, sa 19 potprefektura, 13 gradskih opština (bashkia), 161 opština, 1.501 selom, sa ukupno 841.544 stanovnika[2].
Ovom području pridruženi su Ulcinj i Tuzi, koja su ušla u prefekture Korča i Skadar. U sastav prefekture Prizren ušla su sva sela Dragaša i Prizrenske Župe i Podgora. Od strane Kraljevine Albanije ova teritorija smatrana je oslobođenom, pa je vlada formirala Ministarstvo oslobođenih oblasti (Ministria e Tokave të Liruara) sa svim administrativnim organima.
Region Mitrovice pridružio se njemačkoj interesnoj zoni, koja je obuhvatala oblasti Mitrovice, Podujeva, Vučitrna i Novog Pazara, koje su bile dio Nedićeve Srbije.
Region skopskog i kumanovskog okruga, kao i dio okruga Gnjilane, Kačanik, Vitina, te i Preševo i Bujanovac, pripadali su fašističkoj Bugarskoj.
U dosad objavljenim radovima, period Drugog svjetskog rata, naročito administrativna podjela i stanovništvo Dragaša i Prizrenske Župe i Podgora, nije detaljno obrađen. Kraljevina Albanija je tokom 1943. godine na teritoriji „Oslobođenih oblasti“ uz pomoć uspostavljene administracije i službenih matičara (imama) sprovela popis stanovništva.
